تعريف معماري در فرهنگ لغت عبارت است از: هنر و علم طراحي و بناي ساختمان ها (ابنيه ها) .
معماري يعني ارائه بهترين راه حل (طرح)، چه استفاده از راه‌حل‌هاي گذشته، چه خلق راه‌حل جديد براي رسيدن به هر هدفي.
موردي را که بايد به آن توجه داشت اين است که امروزه واژه "معماري" در دو معناي وابسته بکار مي‌رود:
اول آنکه معماري به عنوان «فرايند ساماندهي فضا» که اسم معنا خوانده شده است و به يک فعاليت آفرينشگر (خلاقانه) آدمي
توجه دارد و بر پايه? علمي-تجربي، هنر و فناوري ساخت پديد مي‌آيد. اين برداشت بيشتر از سوي معماران صورت مي‌گيرد.
دوم آنکه به عنوان " دستاورد ساماندهي فضا " يا اثر معماري که اسم ذات خوانده شده است و به ساختمان‌هايي اشاره دارد که
پيش از ساخت آنها اين فرآيند پيموده شده است. اين برداشت بيشتر از سوي باستان شناسان و تاريخ نويسان معماري بکار مي‌رود.
بدين ترتيب از مجموعه تمامي آنچه به اجمال بيان شد بطور خلاصه ميتوان گفت که:
معماري نوعي عمل خلاقانه است که مقصود آن شکل دادن به فضاي زيست انسان در تماميتش ميباشد و گستره آن ازجوابگويي
به نيازهاي انساني در پيوند با محيط و طبيعت تا بيان عواطف و اعتقادات او طيف وسيعي را در برميگيرد.
حال در جلسات بعدي اين مقاله که در پس ادامه انتشار موارد معماري و طراحي معماري و ايده و الگو برداري از فضاهاي
آفريده شده طبعيي و يا خلق شده توسط انسان کرديم به مسئله معماري را چگونه بياموزيم ، ميپردازيم.